موهای بلند، قصر کوتاه

تابستونا، بیشتر لا‌به‌لای خاطراتم چرخ می‌زنم. حتی زیباترین دوران زندگیم، خونه‌ی پشت تپه، درخت گردوی بزرگش و روزهای کودکی و نووجونیم رو در تابستون، زیباتر به یاد میارم. تابستونه. از زیباترین تابستون‌های زندگیم. یک هفته‌ای میشه از شهر دانشجویی برگشتم و انقدر روزهای زیبایی بودن که بی‌صبرانه منتظر پاییزم و برگشتن. البته، نه اونقدری که از دوماهِ پیش رو غافل بشم...